Woensdagochtend, half negen, de telefoon gaat. ”Ila, wat moet ik doen? Ze gaan hem overplaatsen en ik kan er niets tegen doen. Vrijdag al!” Huilend doet Sophie haar verhaal. De zorginstelling waar haar André sinds twee weken verblijft, kan hem toch niet de juiste zorg geven en heeft besloten hem over te plaatsen. Buiten de Hoeksche Waard!
Ik ben mantelzorgmakelaar en ondersteun mantelzorgers met uitzoekwerk op het gebied van zorg, welzijn, wonen, financiën en de combinatie van werk en mantelzorg. Tijdelijk sta ik naast de mantelzorger om regeltaken over te nemen. En dan kom je geregeld schrijnende verhalen als die van Sophie en André tegen.
Sophie is mantelzorger voor haar man André (68) die dementie en afasie heeft. De manier waarop zij met elkaar communiceren raakt mij. Met liefde en geduld zoekt Sophie contact met André. Woorden uitspreken kan hij niet meer. Oogcontact, aanrakingen en humor helpen haar om met hem in verbinding te blijven.
Voor de opname zorgde Sophie, naast haar werk, jarenlang voor André, dag in dag uit. Drie keer per week werd hij naar de dagbesteding gebracht en zo kon André thuis blijven wonen. Ze moest soms pijnlijke keuzes maken. Vroeg op pad naar het werk: doe ik het huis op slot of niet? Wat als hij naar buiten gaat en verdwaalt in de polder?
Het gedrag van André veranderde. Zijn veiligheid en die van zijn omgeving kwamen in het geding, maar Sophie wilde koste wat het kost voor hem blijven zorgen.
De strijd van Sophie om André bij zich te houden was hartverscheurend, maar een die ze niet winnen kon. De spanning was ook voor André voelbaar en hij werd steeds moeilijker benaderbaar. Uiteindelijk moest André opgenomen worden in een zorginstelling.
En nu dat telefoontje …. Het gaat toch juist goed! Sophie voelt zich niet betrokken bij het besluit van de zorginstelling en dat maakt haar wanhopig en boos. Zij voelt zich niet gezien of gehoord. ‘Praat met mij, overleg met mij!’
De Wet zorg en dwang geeft recht op de hulp van een cliëntvertrouwenspersoon met wie ik die woensdagochtend meteen contact heb opgenomen. Hij veegde direct zijn agenda leeg en ging met Sophie mee voor een gesprek met de zorginstelling. Sophie stond er even niet alleen voor.
Het gesprek heeft de overplaatsing niet kunnen voorkomen, maar gaf Sophie wel duidelijkheid over de redenen van de overplaatsing.
Een goede communicatie met mantelzorgers is waardevol: het kan veel frustratie en wanhoop voorkomen. Bovendien kan het de mantelzorger helpen rust en aanvaarding te vinden in dat wat er is. In praktisch opzicht levert het de instelling ook nog eens tijdwinst op.
Comments